อศึกษานารี ของสตรีชื่อลอรีน ฮิลล์
ผมไม่เคยให้ความสนใจในดนตรี rap หรือ hip-hop มาก่อน
แต่หลังจากสองทุ่ม คืนวันอังคารที่ 29 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2000 มุมมองของผมต่อดนตรีแนวนี้ก็เปลี่ยนไป มันเป็นคืนที่ผมได้ครอบครองซีดี The Miseducation of Lauryn Hill จากร้าน"แมงป่อง" เซ็นทรัล ปิ่นเกล้า ที่ระบุได้แม่นยำขนาดนี้ เพราะผมจดบันทึกไว้ในปกซีดี อันเป็นสิ่งที่น้อยครั้งนักที่จะทำ
แต่หลังจากสองทุ่ม คืนวันอังคารที่ 29 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2000 มุมมองของผมต่อดนตรีแนวนี้ก็เปลี่ยนไป มันเป็นคืนที่ผมได้ครอบครองซีดี The Miseducation of Lauryn Hill จากร้าน"แมงป่อง" เซ็นทรัล ปิ่นเกล้า ที่ระบุได้แม่นยำขนาดนี้ เพราะผมจดบันทึกไว้ในปกซีดี อันเป็นสิ่งที่น้อยครั้งนักที่จะทำ
ไม่หรอกครับ The Miseducation of..... ไม่ถึงกับทำให้ผมเป็นแฟน hip-hop ตัวกลั่นไปเลย แต่มันแสดงให้ผมตระหนักถึงความงามที่มีอะไรมากกว่าการแร็ป,แซมปลิ้ง และ บีทโย่วโยว่นัก ส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมอ้าแขนรับมันโดยดีอาจจะเป็นเพราะนี่ไม่ใช่ hip-hop ฮาร์ดคอร์ แต่ผสมผสานมันไปกับ neo-soul, R&B และ Reggae อย่างลงตัว เป็น Hill's Sound อันกลมกล่อมจนแทบจะอยากตั้งเป็น genre ใหม่ให้เธอ
Lauryn Hill อายุเพียง 22 ปีเท่านั้น ตอนเธอแต่งเพลงพวกนี้ ขณะที่ตั้งครรภ์ลูกชายคนแรก ความคิดสร้างสรรค์แผ่กระจายออกจากมันสมองและหัวใจของผู้เป็นแม่ ขับดันโดยฮอร์โมนส์ และชีวิตรอบด้าน มันคืออัลบั้มที่เป็นมุมมองของสตรีผิวดำคนหนึ่ง ต่อความรัก (ในอดีตและปัจจุบัน),สังคม,พระเจ้า,เพื่อนศิลปิน มันเป็นอัลบั้มที่ประสบความสำเร็จทั้งในแง่การแซ่ซ้องจากนักวิจารณ์,ยอดขายและการทำอันดับในชาร์ต รวมถึงรางวี่รางวัลที่จะตามมา นี่คือศิลปินที่อนาคตแห่งความเป็นตำนานรออยู่ เธออาจเป็นได้แม้กระทั่ง สตีวี่ วอนเดอร์ คนใหม่ ที่ตาไม่บอด และหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม
แต่ไม่มีอะไรจะแน่นอนไปกว่าความไม่แน่นอน หลังจากการระเบิดของอัลบั้มเปิดตัวนี้ มรสุมชีวิตและปัญหาต่างๆนาๆก็ทะยอยทับถมใส่สาวน้อย และดูเหมือนเธอจะรับมือกับมันได้ไม่ดีนัก ลอรีน ฮิลล์ ยังคงปล่อยให้เรารออัลบั้มที่สองของเธออยู่จนถึงทุกวันนี้
ถ้าคุณไม่เคยฟังอัลบั้มนี้มาก่อน ไม่อยากให้เจาะฟังเป็นเพลงๆ มันเป็นอัลบั้มที่ควรจะฟังทั้งชุด เพราะมันมี theme ที่เชื่อมโยงด้วยบรรยากาศการสอนหนังสือในห้องเรียนเล็กๆ (น่าจะสอนเรื่องความรัก) เปิดเนื้อเพลงไปด้วย คุณฟังเธอไม่ทันหรอก มันเป็นอัลบั้มที่บันทึกเสียงดีในแบบดนตรีแนวนี้ เบสหนัก ดนตรีชัดแจ้งละเอียดยิบ ลอรีนไม่แร็ปมากเกินไปจนคุณล้า เธอมีเมโลดี้สวยๆมาฝากอยู่เนืองๆ และถ้าคุณฟังจนจบอัลบั้ม เธอจะมี"โบนัส" ฮิดเด็นแทร็กส์ให้คุณสองเพลง มันเป็นเพลงซ่อนที่ผมถือเป็นรางวัลให้คนฟังจริงๆ (Can't Take My Eyes Off You, Tell Him) ไม่อยากฝันถึงอัลบั้มที่เธอ cover เพลงเก่าๆในแนวของเธอทั้งชุดเลยว่าจะไพเราะแค่ไหน
เพลงโปรด: Lost Ones, Ex-Factor,Superstar, When It Hurts So Bad, The Miseducation of Lauryn Hill.
No comments:
Post a Comment