Friday, February 24, 2017

#11 Led Zeppelin :: Untitled (1971)




ด้วยความมั่นใจถึงขีดสุดว่าดนตรีของพวกเขาเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะขายได้ อัลบั้มชุดที่ 4 ของ Led Zeppelin จึงไม่มีชื่อวงดนตรีหรือชื่ออัลบั้มบนปก ไม่มีแม้แต่ภาพของสมาชิกในวง อันที่จริงแล้ว มันไม่มีชื่ออัลบั้มให้เรียกกันเลยด้วยซ้ำ! แต่ยังไงเสียแฟนเพลงและสื่อมวลชนก็ต้องตั้งชื่อให้มันกันเองล่ะ ไม่อย่างนั้นคงสื่อกันไม่ถูก ชื่อที่นิยมและเรียกกันง่ายที่สุดในปัจจุบันก็คงจะเป็น Led Zeppelin IV นั่นเอง ส่วนชื่ออื่นๆก็มีตั้งแต่เรียกเป็นสัญลักษณ์ประจำตัวสมาชิกทั้งสี่ที่อ่านไม่ได้นั่น, Four Symbols,The Fourth Album, Runes, The Hermit และ ZoSo

แต่ชื่อเสียงของ Led Zeppelin อยู่ตัวขนาดนั้นแล้ว การประสบความสำเร็จของ IV จึงไม่ได้บอกอะไรว่าการทำปกไร้ชื่อแบบนี้ก็ขายได้ถ้าดนตรีดีพอ แต่..อีกที...ดนตรีในชุดนี้ มันก็ดีพอจริงๆ มันดีเกินพอไปมากด้วย นี่คือบทสรุปทุกอย่างในความเป็น Led Zeppelin ที่เคยเป็นมา และจะเป็นต่อไปจวบจนวันสุดท้ายของพวกเขาไว้ใน 8 แทร็คอันยิ่งใหญ่นี้ ที่แต่ละเพลงไปคนละทิศละทาง เหมือนซุ้มแยกกัน แต่ละซุ้มก็ต่างมีทีเด็ดส่วนตัว

➳ ริฟฟ์กีต้าร์เหนียวหนืดหนาเปอะและจังหวะขัดหัวใจที่เมามันส์ใน metal blues ของ Black Dog

➳ เฉลิมฉลองยุคทองของร็อคแอนด์โรล ด้วยการนำมันมาเล่นในแบบสุดหนักหน่วงด้วยอารมณ์ปาร์ตี้ที่ไม่สนโลกใน Rock And Roll

➳ ต่อยอดจาก Led Zeppelin III ด้วยอคูสติกโฟล์ค 2 แนวทาง ปรัมปราสะกดจิตใน The Battle of Evermore และ ฮิปปี้สะกดใจใน Going To California

➳ Funk Rock นำด้วยออร์แกน,กลองสนั่นหวั่นไหว และเสียงประสานไพเราะ(ก็มีกะเค้า)ใน Misty Moutain Hop

➳ Abstract and Experimental ใน Four Sticks พร้อมด้วยไม้กลองสี่ไม้ในสองมือบองโซ่เหมือนชื่อเพลง

➳ ทำนบแตกด้วยเสียงกลองที่หนักราวฝีเท้าบองโซซอรัส และการมิกซ์ขั้นเทพของเสียงหีบเพลงปากและกีต้าร์ที่อลหม่านใน When The Levee Breaks

➳ และ....สุดท้าย (ที่จะกล่าวถึง) Stairway To Heaven.... 8.02 นาทีที่มหัศจรรย์ที่สุดเท่าที่มนุษย์เคยทำเพลงบัลลาดร็อคกันมา มันอาจจะมีเพลงร็อคในแบบที่ค่อยๆสร้างอารมณ์จากความเชื่องช้าอ่อนหวานแล้วมาระเบิดตอนท้ายในแบบเพลงนี้อีกเป็นร้อยเป็นพันเพลง แต่จะหาเพลงไหนทำได้สมบูรณ์เท่านี้ได้เล่า? ตั้งแต่เสียงอคูสติกกีต้าร์อินโทรของเพจอันคุ้นหูล้อไปกับเสียง recorder ของโจนส์ เสียงร้องอ้อยสร้อยเชิงค้นหาของแพลนต์ บอนแฮมรอคอยอยู่ครึ่งเพลงกว่าจะได้ฟาดกลองครั้งแรก และเขาก็ไม่เคยหยุดกระหน่ำหลังจากนั้น และท่อนโซโล่กีต้าร์นั่น...ยังก่อน ก่อนจะถึงท่อนโซโล่ มันมีท่อน"ส่ง"ที่สำคัญและทำได้ยอดเยี่ยม มันทำให้ท่อนโซโล่อมตะของเพจถึงพร้อมในอารมณ์ยิ่งขึ้น และมันคงไม่ได้รับการโหวตให้เป็นท่อนโซโล่กีต้าร์ยอดเยี่ยมตลอดกาลหลายต่อหลายครั้งด้วยความบังเอิญ แพลนต์กลับมาอีกครั้งด้วยเสียงอันเหลือเชื่อของเขา ก่อนที่เพลงจะจบลงอย่างเงียบสงบราวกับความตาย Stairway อาจเป็นอีกเพลงยิ่งใหญ่เพลงหนึ่งที่ถูกทำลายด้วยการเปิดฟังกันบ่อยเกินไป แต่มันเป็นความผิดของใครหรือ

ในความเห็นของผม, นี่ไม่ใช่อัลบั้มของ Led Zeppelin ที่ผมชอบที่สุด แต่ในแง่ดนตรี, ผมไม่เห็นว่าจะมีชุดไหนจะเอาชนะมันได้ครับ ทั้งความหลากหลาย,สร้างสรรค์ และ.... ฝีมือ!

No comments:

Post a Comment