"...สำหรับใจผมแล้วคิดว่า แผ่นนี้น่าจะสมบูรณ์แบบทุกอย่าง ถ้าวันหนึ่งข้างหน้ามีคนบอกผมว่าวงนี้แตกกัน ผมจะไม่แปลกใจเลย เพราะทุกวันนี้ Dire Straits ก็คือ Mark Knopfler เห็นได้ชัดว่าเขาผยองและยโสในความมีฝีมือของตัวเองมาก ซึ่งผมคิดว่านักดนตรีที่ดีควรจะมีความคิดอันนี้ไว้ ผยองและยโสโดยฝีมือ แต่อย่าแสดงถึงความไม่มีฝีมือออกมาโดยความผยองและยโสล่ะ มันเป็นสิ่งที่แตกต่างกัน...."
-พัณณาศิส ศิลาพันธุ์, เดินตามร่อง , นิตยสารสตาร์พิคส์
-----------
คุณจะไม่มีวันลืมวันแรกที่คุณได้ฟังอัลบั้มที่มีความหมายมากๆในชีวิตของคุณ แม้รายละเอียดจะเลอะเลือนเหลือเพียงร่องรอยหยาบๆในความทรงจำ บ่ายวันนั้น ผมหยิบเทปลิขสิทธิ์ Love Over Gold ออกจากถุง ปกเทปแบบตกไม่แตกอันเป็นนวัตกรรมแห่งยุค ผมไม่เคยฟังมาก่อน แต่ผมรู้ว่ามันต้องดีแน่ๆ เพราะนักวิจารณ์คนไหนก็ว่ามันดีทั้งนั้น รวมทั้งคนข้างบนนั้นด้วย
ฟังดูไม่มีความเป็นตัวของตัวเองสิ้นดีกับความคิดอย่างนั้น แต่ผมก็ไม่พลาด Love Over Gold ประเสริฐขนาดนั้นจริงๆ
ผมใช้เวลาหลายชั่วโมงในบ่ายวันนั้นจนถึงย่ำค่ำ ดื่มด่ำกับเทปม้วนเดียวนั้น แอร์เย็นฉ่ำ อยากจะกลับบ้านเหมือนกัน แต่ต้องรอคุณแม่เลิกงาน ผมจำไม่ได้ว่าแยแสใครหรือไม่ในห้องพักที่วิทยาลัยที่แม่สอนอยู่นั้น จิตสำนึกและไม่สำนึกทั้งปวงของผมจดจ่ออยู่กับอัลบั้มชุดที่ ๔ ของวงดนตรีที่ผมไม่เคยฟังมาก่อนนี้
Telegraph Road มหากาพย์แห่งกีต้าร์ของมาร์ค นอฟเลอร์ เวลายาวเหยียดกับเพลงสร้างชาติแบบนี้ ไม่เคยคิดเลยว่ามันยาวเกินไป การร่ายยาวโซโลของมาร์คไม่ให้ความรู้สึกว่าเป็นการโชว์-ออฟ แต่เป็นการเล่าเรื่องที่นอกเหนือและส่งเสริมการเล่าด้วยภาษาในเนื้อเพลงอีกที (ทั้งๆที่เนื้อเพลงก็ยอดเยี่ยมมากแล้ว)
Private Investigations จนถึงทุกวันนี้ก็ยังคิดว่ามันเป็นไอเดียที่ระห่ำอะไรเยี่ยงนั้น กับการตัดเพลงขี้บ่นและดนตรีลึกลับราวกับซาวนด์แทร็คหนัง suspense นี้เป็นซิงเกิ้ล
ผมอาจจะกรอฟัง 2 เพลงนี้หลายรอบหน่อยในวันนั้น ส่วนอีก 3 เพลงที่เหลือ พวกเขากลับมาสู่คุณภาพระดับดีมากๆ ไม่ใช่ดีเลิศเหมือน 2 เพลงแรก แต่ก็เป็นการถ่วงสมดุลย์อารมณ์ฟังได้ลงตัวพอดี
ผมคงไม่ถึงกับประกาศก้องหรอกว่า ฉันขอปวารณาตนเป็นสาวกของ Dire Straits นับแต่บัดนี้ไป แต่จากนั้นมาผมก็ค่อยๆครอบครองอัลบั้มของพวกเขาจนครบ (มันมีไม่มากนักหรอก)
และ--ไม่เคยหยุดฟังอัลบั้มเหล่านั้น จวบจนทุกวันนี้
tidal.com/album/621765
No comments:
Post a Comment