#63 Jeff Beck :: Blow By Blow (1975)

"อัลบั้มที่เชื่อมรอยต่อระหว่างร็อคของคนขาวกับฟิวชั่นแจ๊สแบบของ Mahavishnu Orchestra, มันย่อยง่ายกว่า และจังหวะไม่ซับซ้อนเท่าของมหาวิษณุ แต่มันก็ยังจัดว่าสุดขั้วนะ"

ตัวเจ้าของอัลบั้มเองได้สรุปความเป็น "Blow By Blow" ไว้ได้อย่างกะทัดรัด ซึ่งคุณจะอ่านแค่ตรงนี้ก็อาจจะพอแล้วล่ะที่จะเข้าใจมัน แต่อ่านต่อเถอะนะ มีอะไรสนุกๆ

หลังจากการล่มสลายของ Beck, Bogert & Appice เจฟฟ์ เบ็ค ได้ไปออดิชั่นเล็กๆกับหินกลิ้ง Rolling Stones แต่เคมีหาเข้ากันไม่ ตำแหน่งมือกีต้าร์คนใหม่ของสโตนส์ตกเป็นของ Ron Wood เบ็คอาจจะเซ็งเต็มทีกับการที่จะไปเล่นกีต้าร์รองรับนักร้อง Blow By Blow จึงกลายเป็นงานเดี่ยวแบบบรรเลงล้วนชุดแรกของเขา และมันก็เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง อัลบั้มนี้ขายดีถึงขั้นเข้าอันดับ 4 ใน Billboard 200 มันไม่ใช่เรื่องธรรมดาสำหรับอัลบั้มที่ไม่มีเสียงร้อง

แม้จะขึ้นชื่อว่าเป็นแจ๊ส-ร็อค หรือ ฟิวชั่น แต่มันมีความเป็นมิตรกับคนฟังร็อคยิ่ง เสียงกีต้าร์ที่คมกริบเข้มข้นหวือหวาของเบ็คให้ความคุ้นเคย แม้จะวาดลวดลายไปบนดนตรีที่อลหม่านกว่าเดิม ("ผมเลิกทำเพลงแบบ Truth แล้ว, เพราะใครๆเขาก็ทำกัน"-เบ็ค) ได้จอร์จ มาร์ตินมาเป็นโปรดิวเซอร์ ซึ่งแกก็บอกว่าไม่ได้ทำอะไรมาก นอกจากปล่อยให้เบ็คเล่นไปตามธรรมชาติและประเทืองเสียงตรงนั้นตรงนี้นิดหน่อย จะมีลายเซ็นของแกก็คือสองเพลงสุดท้ายของแต่ละหน้าแผ่นเสียงที่มาร์ตินเรียบเรียงเครื่องสายในสไตล์ของแกลงไปให้ ได้เพลงเด่นจาก Stevie Wonder มาสองแทร็ค Cause We've Ended As Lovers และ Thelonious เพลงหลังนี่สตีวี่ดอดมาเล่น clavinet ให้ด้วย โดยไม่ขอรับเครดิต ส่วนเพลงแรกเคยอยู่ในอัลบั้มของ Syreeta Wright อดีตภรรยาของ Stevie และเบ็คนำมาทำเป็นบัลลาดแจ๊สร็อคได้ไพเราะขาดใจ มันคือจิ๊กโก๋อกหักฉบับฟิวชั่น

และไหนๆก็ได้จอร์จ มาร์ตินมาโปรดิวซ์แล้ว เจฟฟ์จึงจัดเพลง Beatles มา cover 1 แทร็ค - She's A Woman เขาดึงศักยภาพซ่อนเร้นของเพลงออกมาได้อย่างเหลือเชื่อ โดดเด่นด้วยการใช้ talk box อย่างมีรสนิยม หลายปีต่อมาเจฟฟ์กับมาร์ตินได้มาทำเพลง Beatles ด้วยกันอีกเพลง และมันก็เลิศอีกครั้งใน A Day In The Life

อัลบั้มนี้ผมก็น่าจะได้ฟังจากเทป 501 อีกแล้ว ก่อนหรือหลังบทความในสตาร์พิคส์ของคุณพัณณาศิสเล็กน้อย แกวิจารณ์ลึกซึ้งถึงเรื่องชื่ออัลบั้มและภาพปก (ทำไมต้อง 'blow'?  / ทำไมภาพปกเป็นภาพวาด แต่ปกหลังเป็นภาพถ่ายของภาพเดียวกัน?)  แต่ความประทับใจแรกที่เราฟังก็มีแค่ มันเป็นอัลบั้มบรรเลงกีต้าร์ที่ดีที่สุดที่เราเคยฟังมาเลยนะเนี่ย

และจนทุกวันนี้ มันก็ยังเป็นอยู่

Jeff Beck – electric guitars, bass
Max Middleton — keyboards
Phil Chen — bass
Richard Bailey – drums, percussion

tidal.com/album/33915149