#67 Stevie Ray Vaughan and Double Trouble :: The Sky Is Crying (1991)

".....โน้ตแรกของ Scuttle Buttin' จากอัลบั้ม Couldn't Stand The Weather คือคำทักทายแรกจากสตีวี่และวงของเขาที่มีให้กับเด็กหนุ่มคนนั้น ผมใช้เวลาไม่กี่นาทีและประสบการณ์การฟังอันน้อยนิดก็พอจะบอกได้ว่านี่ไม่ใช่นักกีต้าร์บลูส์ธรรมดาๆอย่างแน่นอน จากนั้นมาผมก็แทบไม่เคยพลาดงานทุกชิ้นของแก ไม่ว่าจะเมาหัวราน้ำหัวหกก้นขวิดแค่ไหน ผมก็ไม่เห็นว่าฝีมือแกจะตกต่ำลง (อาจจะฟังไม่ออกเอง) แต่กับ In Step อัลบั้มสุดท้าย มันชัดเจนว่าเป็นผลงานที่ออกมาจากจิตใจที่แจ่มกระจ่าง มันทำให้ผมรับรู้ได้ว่าดนตรีบลูส์ไม่จำเป็นต้องมาจากความเมามายอันปวดร้าวเสียทุกทีไป ผมมองเห็นสิ่งดีๆในดนตรีของสตีวี่ที่รออยู่เบื้องหน้าอีกมากมาย แต่พระเจ้ากระชากเขากลับไปอย่างไม่มีเหตุผลใดๆ คืนนั้นผมจิบเบียร์อยู่ริมน้ำ คุยกับฝรั่งแปลกหน้าถึงดนตรีของสตีวี่ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เราทุกคนเสียดายเขา และสตีวี่นี่เองที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผมเขียนบทความแรกไปลงในนิตยสาร Starpics ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นคอลัมน์ "ที่ตรงนี้คุณเขียน" ปลื้มมากๆที่ได้เห็นบทความของตัวเองลง และที่น่าประหลาดคือ ทางสตาร์พิคส์ลงลายมือผมที่เป็นหัวเรื่องด้วย (จำไม่ได้แล้วว่าเขียนว่าอะไร)....."

--ผมเขียนไว้ในกิจกรรม #mygeneration ใน TIDAL Thailand เมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมา

สตีวี่เรย์มีสตูดิโออัลบั้มระดับเยี่ยม 4 ชุดในช่วงชีวิตของเขา และอัลบั้มแสดงสดเจ๋งๆอีกไม่ต่ำกว่า 2 ชุด แต่ผมขอเลือกอัลบั้มที่ออกหลังเสียชีวิต (posthumous album) ชุดนี้... The Sky Is Crying คิดว่ามันเป็น posthumous album ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลกดนตรีชุดหนึ่ง และมันบอกความเป็น SRV ได้หมดจดที่สุด

หลังจาก SRV เสียชีวิตจากอุบัติเหตุฮ.ตกในเดือนสิงหาคม 1990 Jimmy Vaughan พี่ชายของเขาได้จัดทำอัลบั้มนี้ขึ้น มันเป็นการบันทึกเสียงในวาระต่างๆกันของสตีวี่ในช่วงปี 1984 ถึง 1989 และด้วยเหตุผลบางประการอันแตกต่างกันออกไป ทำให้ 10 เพลงนี้ไม่ได้รับการคัดเลือกให้อยู่ในอัลบั้มใดๆของเขา

มันอาจจะเป็นเหตุผลของพระเจ้าที่อยากให้ The Sky Is Crying เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่สตีวี่จะฝากให้โลกดนตรีบลูส์ ไม่ว่าจิมมี่จะตั้งใจหรือไม่,นี่คือการรวมเพลงทีแสดงให้เห็นแนวทางการเล่นและอิทธิพลอันหลากหลายกว้างขวางที่มีต่อความเป็นสตีวี่ ตั้งแต่บทเพลงมันส์ๆที่เป็นแผ่นเสียงแผ่นแรกของเขา Wham! ของ Lonnie Mack (เขาจะเปิดมันดังลั่นบ้าน จนพ่อทนไม่ไหวต้องหักแผ่นเสียงทิ้ง แต่ไม่นานหลังจากนั้น สตีวี่ก็จะซื้อแผ่นใหม่เข้าบ้านมาอีก) , แนวละตินแจ๊สใน Chitlins con Carne ของ Kenny Burrell ฝากฝีมือสไลด์ชั้นครูใน Boot Hill และยังโชว์การเล่นอคูสติกเป็นครั้งแรกใน Life by the Drop (เพราะมากๆ)

 แต่สองเพลงที่ยอดเยี่ยมที่สุดก็ย่อมเป็นไทเทิลแทร็ค The Sky Is Crying หนึ่งในการเล่นสโลว์บลูส์ที่เลิศเลอที่สุด (เป็นแนวที่สตีวี่ทำไว้หลายเพลงมาก) และการคารวะต่อเทพเจ้ากีต้าร์องค์ก่อนหน้า--Jimi Hendrix ด้วยบทบรรเลงยาวเกือบเจ็ดนาทีของ Little Wing.--เพลงนี้เพลงเดียว แทบจะสรุปความเป็น electric guitar blues ไว้ได้ทั้งหมด.....

"พวกเราส่วนใหญ่ก็จะเล่นโซโล่12ห้องแล้วก็ต่ออีกสองคอรัส จากนั้นก็เป็นอะไรที่ซ้ำไปซ้ำมา แต่กับสตีวี่เรย์ ยิ่งเล่นยาวแค่ไหน, เขาก็ยิ่งเล่นดีขึ้นเรื่อยๆ"

-B.B. King กล่าวไว้หลังการเสียชีวิตของสตีวี่ เรย์ วอห์น

tidal.com/album/221