#66 The Moody Blues :: Long Distance Voyager (1981)

โชคดีที่ผมหาที่นั่งบนรถเมล์วันนั้นได้

ความสุขอย่างหนึ่งของคนซื้อแผ่นเสียงใหม่ๆมา ก็คือการหยิบมันออกมาจากถุง
ระหว่างเดินทางกลับบ้าน เพ่งพิจศิลปะบนปก
ยิ่งเป็นปกที่เต็มไปด้วยรายละเอียดงดงามอย่าง Long Distance Voyager ของ The Moody Blues....
แต่ผมไม่ต้องจินตนาการหรอกว่าเพลงข้างในเป็นยังไง
เพราะผมมีคาสเซตต์อยู่ม้วนนึงแล้ว
แต่อัลบั้มนี้มันดีเกินกว่าที่จะมีแค่เทป
ในยุคนั้น การมีไวนีล (สมัยนั้นก็เรียกกันแค่ว่า "แผ่นเสียง") ถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายของการครอบครองอัลบั้มดีๆสักชุด
(ตอนนี้ก็อาจจะเป็นอยู่ แต่สำหรับบางคนคงไม่ใช่)
ผมได้แผ่นนี้มาจากแผนกแผ่นเสียงของห้างเซ็นทรัลลาดพร้าว
น่าจะซื้อในวันเรียนก่อนกลับบ้าน
ผมบ้านอยู่ฝั่งธนฯ แต่เรียนที่บดินทร์ ลาดพร้าว
(ขยันเนอะ)

ก่อนหน้านี้ ผมไม่เคยฟัง 9 อัลบั้มก่อนหน้านี้ของ The Moody Blues มาก่อน
เห็นเค้าว่ากันว่าวงนี้เป็น Classical Rock นะ--ดนตรีร็อคที่มีอิทธิพลหรือใช้เครื่องดนตรีคลาสสิก
ไม่เหมือน Progressive Rock อย่าง Pink Floyd, Genesis หรือ ELP
แต่ผมก็ไม่ได้แคร์อะไรกับเรื่องแบ่งแนวดนตรีมากนักหรอกในสมัยนั้น
รู้แต่ว่ามันเป็นดนตรีร็อคที่ลึกล้ำ แต่นุ่มนวลไพเราะฟังง่าย
มันขัดแย้งกันยังไงอยู่นะ ลึกล้ำ-ฟังง่าย
The Moodies ทำให้เพลงของ ELO ที่ผมฟังมาก่อน กลายเป็นมือสมัครเล่นไปอย่างง่ายดาย
(แม้ว่าบางแทร็คในชุดนี้ เหมือนจะเลียนแบบ ELO ในบางลีลาก็เหอะ)

เมื่อปลายเข็มจรดลงบนร่องแรกแทร็คแรก "The Voice"
เสียงอินโทรคีย์บอร์ดจากสมาชิกใหม่ Patrick Moraz ช่างอลังฯเหลือหลาย
และเมื่อจัสติน เปล่งเสียง
.....Won't you take me back to school, I need to learn the golden rules......
โลกภายนอกก็ปิดตัวลง
Gemini Dream, In My World, Tallking Out of Turn, Nervous, Reflective Smile ไหลลื่นออกมาจากแผ่นดำที่หมุนติ้ว
จนกว่าจะถึงเพลงสุดท้ายของ LP-- Veteran Cosmic Rocker เสียงของเรย์ โธมัส ปิดอัลบั้มได้อย่างเร้าใจสุดยอด

ผมชอบอัลบั้มนี้มากจนถึงขั้นเขียนจดหมายไปหาคุณพัณณาศิส ขอร้องให้รีวิวมันลงในสตาร์พิคส์หน่อย เพราะผมไม่เห็นนิตยสารอื่นรีวิวมันเลย
คุณพัณณาศิสไม่ตามใจผม และบอกว่า ไม่จริงหรอก เห็นอยู่หลายเล่มนะ ที่พูดถึงมัน "คุณต้องทำการบ้านเยอะหน่อยนะ" เขาบอก
ก็อาจจะจริงนะ แต่ใครล่ะจะเขียนได้ถึงกึ๋นเท่าคุณ
(เท่าที่ค้นดู เขาก็น่าจะไม่เคยเขียนถึงมันเป็นเรื่องเป็นราวจริงๆ แต่ข้ามไปชุด The Present)

ใครบางคนบอกเอาไว้ว่า ดนตรีที่ฟังในช่วงทีนเอจมักจะฝังลึกและได้เปรียบช่วงอื่นๆที่จะทำให้เรารักไม่เลิกรา ถ้าเป็นอย่างนั้้นจริง ผมคงตอบไม่ได้ว่าหลงใหล Long Distance Voyager เพราะอะไรกันแน่

Oh.... can you feel it?
Won't you tell me again
tonight?

tidal.com/album/2045831