โอกาส...คุณคิดว่ามันมาจากไหน?
บางคนแสวงหาอย่างมีแบบแผน
บางคนได้มันมาอย่างฟลุ๊คๆ
แต่สำหรับ Bill Evans เขาได้วงทริโอชื่อกระฉ่อนของเขามาด้วยการ....
...รอคอยจนมันเป็นทางเลือกสุดท้าย
มันเป็นความฝันของบิล อีแวนส์ มาระยะหนึ่งแล้วที่จะทำงานดนตรีในรูปแบบของวงสามคนที่เป็นวงดนตรีอย่างถาวร
หลังจากออกจากวงของ Miles Davis บิลก็ตั้งใจจะไม่ทำงานในฐานะลูกวงอีกต่อไป
การแสดงดนตรียาวสองสัปดาห์ที่ Basin Street East ในนิวยอร์ค 1959 ถือเป็นโอกาสดีของเขา
แต่โชคร้ายที่งานนั้นไฮไลท์อยู่ที่การคืนสังเวียนของราชาสวิง Benny Goodman
วงของบิลเลยกลายเป็นหลานเมียน้อยไปอย่างไม่มีทางเลือก
นักดนตรีที่สัญญาว่าจะมาเล่นกับเขาก็เดินเข้าเดินออกกันตลอดแทบทุกวัน
แม้แต่ฟิลลี่ โจ โจนส์ มือกลองเพื่อนเก่า ก็ถูกเจ้าของคลับตะเพิด
เพราะโซโล่กลองได้โดดเด่นเกินไป
สองคนสุดท้ายที่ยอมมาเล่นทริโอกับบิลคือ พอล โมเชี่ยน (กลอง)
และมือเบสหนุ่ม สก็อตต์ ลาฟาโร ที่อีแวนส์บอกว่าเป็นมือเบสคนที่หกเข้าไปแล้วในช่วงสองสัปดาห์นี้
โอกาส...มันอาจจะมาถึงได้ในหลายวิถีทาง
แต่ประเด็นอันสำคัญยิ่งยวดคือการคว้าและกอดมันไว้ให้แน่นที่สุด
บิล อีแวนส์ ใช้เวลาไม่นานนักในการเล่นกับพอลและสก็อตต์
ในการที่จะทราบว่าวงทริโอในฝันของเขาบังเกิดขึ้นแล้ว
และเมื่อ Orrin Keepnews โปรดิวเซอร์ของ Riverside ถามไถ่มาว่า เขาอยากจะเข้าห้องอัดบันทึกเสียงอัลบั้มใหม่หรือยัง เพราะบิลทิ้งช่วงมาระยะหนึ่งแล้ว
นักเปียโนหนุ่มตอบทันทีว่า เขาพร้อมแล้ว
Portrait in Jazz คืออัลบั้มเปิดตัวของทีมทริโอชุดนี้
และวงการ Jazz Trio ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
Portrait คือภาพถ่ายบุคคลที่เน้นส่วนศีรษะและอาจจะติดหัวไหล่มาด้วย เหมือนภาพบิลบนปกอัลบั้มนี้
มันสื่อสารว่า แม้จะเครดิตว่าเป็นของ Bill Evans Trio มันก็ยังเป็นงานที่เน้นที่ตัวผู้นำมากกว่า
พวกเขาออกอัลบั้มอีก 1 ชุด ก่อนก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดในการแสดงที่ Village Vanguard ที่ยกระดับเป็นการเล่นอันเสมอภาคของทั้งสามคนยิ่งกว่าเดิม (แม้บิลจะเด่นที่สุดอยู่ดี) (ผมเขียนถึงไอัลบั้มนี้ไว้แล้วที่อันดับ #73)
ในด้านความยิ่งใหญ่ Portrait in Jazz อาจจะไม่มีคุณภาพสูงเท่างาน Live สองชุดสุดท้ายนั่น แต่ผมเลือกให้มันติดอันดับสูงกว่า
เพราะมันคือรากฐาน
มันมีอารมณ์ของความสงบนิ่ง
และฟังได้ตลอดกาล ในทุกๆเวลา
อีกอัลบั้มที่เป็นเหตุผลของความรักในดนตรีแจ๊สของผมครับ
tidal.com/album/1629985
No comments:
Post a Comment