Friday, December 30, 2016

#65 Paul & Linda McCartney :: Ram (1971)




มันคงเจ็บปวดอยู่แล้วสำหรับแฟนเพลงของ The Beatles สำหรับการแยกทางกันเดินของพวกเขาในปี 1970
และมันคงรวดร้าวยิ่งกว่าในการที่จะได้เห็นจอห์น เลนนอน และ พอล แมคคาร์ทนีย์ สาดโคลนใส่กันในเสียงเพลงและในพื้นที่ข่าว (ถ้าตอนนั้นมี social media แล้วล่ะ?)
แต่คนที่สาหัสที่สุดน่าจะเป็นตัวพอลเอง

ในช่วงท้ายๆของ The Beatles (หลังจากปี 1967 เป็นต้นมา) เป็นเขาที่เป็นคนสำคัญที่พยุงและต่อลมหายใจของวงดนตรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกวงนี้เอาไว้
แต่เมื่อถึงวันสุดท้าย ดูเหมือนคำกล่าวโทษต่างๆนาๆจะมาลงที่เขา
บีทเทิลส์ทั้ง 3 คน ดูจะช่วยเหลืองานดนตรีกันเป็นอย่างดีในอัลบั้มเดี่ยวของแต่ละคน
มีแต่พอลเท่านั้น ที่ไม่มีใครเหลียวแล
ประมาณว่า มึงเก่งนักนี่ ก็เล่นไปคนเดียวสิ
และเขาก็ไม่เคยไปช่วยคนอื่นเช่นกัน
(เมื่อเวลาผ่านไปสถานการณ์แบบนี้จึงคลี่คลายขึ้น....ระดับหนึ่ง)



จากเพื่อนที่เคยร่วมกันสร้างงานพลิกโลกคว่ำหงายครั้งแล้วครั้งเล่า
บัดนี้งาน solo ของแต่ละคนต้องถูกนำมาเปรียบเทียบกันอย่างมิอาจเลี่ยง
หลายคนอาจจะคิดว่าเมื่อแตกวง คนขยันและเก่งรอบด้านอย่างพอลน่าจะไปได้ดีที่สุด
แต่การณ์กลับเป็นว่า อัลบั้ม McCartney งานเดี่ยวชุดแรกของเขา กลายเป็นงาน home  made แบบบ้านๆที่ต่ำต้อยนักเมื่อนำไปเทียบงานระดับแกรนด์เสกล ทริปเปิลอัลบั้ม ของ George Harrison : All Things Must Pass
ส่วน John Lennon ก็ชนะใจนักฟังและนักวิจารณ์ด้วยอัลบั้มปอกเปลือกวิญญาณตัวเอง Plastic Ono Band

Ram เป็นความพยายามครั้งที่ ๒ ของพอลในปีถัดมา
มันเป็นงานแรกและงานเดียวที่ออกมาในนามของพอลและลินดา
บันทึกเสียงในนิวยอร์ค ร่วมกับนักดนตรีที่ได้มาจากการออดิชั่น
พอลพยายามทำสิ่งที่ตรงกันข้ามทั้งหมดกับที่เขาทำใน McCartney
ดนตรีจัดเต็มในทุกมิติ
ยอดขายของ Ram ไปได้ดีพอสมควร
แต่นักวิจารณ์ก็ยังสนุกสนานกับการกระทืบพอล แมคคาร์ทนีย์ต่อไป
หลายทศวรรษถ้ดมา น่าประหลาดใจที่เสียงด่าทอนั้นกลับหายไปเกือบหมด
นักวิจารณ์บางค่ายยกให้ Ram เป็น "บิดาของอินดี้ป๊อบ" ไปนู่น
(แต่มันก็มีเหตุผลอยู่นะ)

สำหรับผม Ram เป็นอัลบั้มที่เป็นตัวของพอลเต็มที่
เขาไม่พยายามจะหนีตัวเองอย่างใน McCartney
นี่คือพอลในแบบที่เรารู้จัก
เมโลดี้สวยๆสาดใส่ทุกเพลงอย่างไม่กลัวจะหมดสต็อก
อยากให้เมียมาร้องเพลงด้วย.... ใครจะหยุดเขา
อยากทำเพลงแบบเอาท่อนเล็กๆมาต่อกันในแบบ Abbey Road.... เอาไปสองเพลงเลย
อยากร้องเสียงโหดๆบนเนื้อเพลงให้เด็กฟัง.... นั่นคือ Monkberry Moon Delight
อยากด่าเพื่อนเก่า นั่น เพลงแรกเลย.... Too Many People
อยากจบอัลบั้มแบบ epic ให้โลกรู้ว่าข้าแน่... มาสิที่หลังรถฉัน The Backseat of My Car

อย่าเชื่อผมมากนะครับ
#สายแม็กก้า
#ติ่งพอล

tidal.com/album/15053086

No comments:

Post a Comment