#50 Queen :: The Game (1980)

< แผงหนวดและเสียงซินธ์>

เฟรดดี้ เมอร์คิวรี่อาจจะยังไม่ได้ไว้หนวดปื้นหนาที่จะเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวต่อไปของเขาในอีกทศวรรษข้างหน้าบนปกอัลบั้มชุดที่ 8 ของ Queen: The Game แต่คุณจะเห็นมันในไม่นานหลังจากนั้น นั่นคือภาพที่แฟนเพลงไม่เคยเห็น

ซินเธอะไซเซอร์..เครื่องดนตรีเสียงสังเคราะห์ที่พวกเขาประกาศอย่างภาคภูมิใจเสมอมาว่าไม่เคยแตะต้องเอามันมาใช้ในการบันทึกเสียง กฎนั้นถูกทำลายใน The Game นั่นคือเสียงที่แฟนเพลงไม่เคยได้ฟัง

อย่าเข้าใจผิด,มันยังเป็นอัลบั้มที่ฟังยังไงก็เป็น Queen วงเดิม แต่มันมีความเพรียวลม,คล่องตัว,สนุกสนาน และ "ร็อคแอนด์โรล" ยิ่งกว่าเดิม บอกได้เลยว่านี่เป็นอัลบั้มที่ฟังสนุกที่สุดของควีน แม้จะสั้นไปหน่อยแค่ 35 นาที

ผมรู้จักควีนครั้งแรกก็จากงานชุดนี้ (อาจจะเป็นต้นปีพ.ศ. ๒๕๒๔) น่าจะเป็นจากเอ็มวีเพลงดังสุดขีด Another One Bites The Dust (เพลงดิสโก้จากฝีมือการประพันธ์ของมือเบสมาดขรึม John Deacon) ดูแล้วก็หมั่นไส้จริตของนักร้องนำพอสมควร แถมยังแอบอวยพรให้เพลงนี้ตกจากชาร์ตเร็วๆ ไม่อยากให้แซงเพลงของ John Lennon ที่เราเชียร์อยู่! (คิดอะไรปัญญาอ่อนมาก) แต่ไม่ว่าจะยังไง สิ่งหนึ่งที่ประจักษ์ชัดคือฝีมือของพวกเขา ที่แม้แต่เด็กน้อยอย่างผมตอนนั้นก็ยังรู้สึกได้ว่า ดนตรีในชุดนี้มันธรรมดาเกินไปสำหรับฝีมือระดับนี้ เหมือนเอามาราโดน่ามาเตะฟุตบอลถ้วยก. ในยุครุ่งเรืองที่สุดของเขา

หลังจากทำงานแบบสารพัดท่าใน Jazz เมื่อมาถึง The Game ดูจะมีความเป็นเอกภาพของอัลบั้มมากกว่า ไม่มีเพลงแบบ anthem, epic ในแบบเดิม แต่แทนที่ด้วยร็อคอะบิลลี่ในแบบ "เฟรดดี้ เพรสลีย์" ใน Crazy Little Thing Called Love, ร็อคดิบๆที่ซับซ้อนในลีลาของเมย์ใน Dragon Attack, Glam Pop ของ Deacon ใน Need Your Loving Tonight, มือกลอง โรเจอร์ เทย์เลอร์ได้แต่งเพลง (และร้องนำ) ร็อคมันส์ๆสองเพลง Rock It และ Coming Soon, บัลลาดของเมย์สองแทร็ค Sail Away Sweet Sister และ Save Me ก็ไพเราะไม่แพ้ที่เขาเคยทำไว้ เพียงแต่มันดูติดดินไม่อลังการก้องฟ้าเหมือนเคย แต่เหนืออื่นใดก็คือเสียงเบสและความฟังกี้-ดิสโก้ใน Another One Bites The Dust เพลงที่นำความหายนะให้ควีนในอนาคต การนำซินธ์มาใช้ใน The Game ทำอย่างไม่กระมิดกระเมี้ยน แต่ก็ไม่ออกแนวเห่อเกินงาม โดดเด่นที่สุดก็คือในไทเทิลแทร็ค...ไม่สินะ แค่เกือบๆไทเทิล เพลงเปิดอัลบั้ม.... Play The Game ที่มีความเป็นควีนในยุคเดิมมากที่สุดในอัลบั้ม

เหมือนกับ Jazz, The Game ยังเป็นอัลบั้มที่บันทึกเสียงกันในคืนวันที่ควีนไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนัก แต่ผมเชื่อว่าคุณจะไม่ได้ยินอะไรอย่างนั้นใน 35 นาทีนี้หรอก

tidal.com/album/6886594