Monday, November 21, 2016

#94 Nirvana :: Nevermind (1991)


บ่ายแก่ๆวันนั้นผมเดินขึ้นบันไดเลื่อนอย่างใจเย็นไปที่ชั้น ๒ (หรือ ๓) มาบุญครอง เดินตรงดิ่งไปที่ร้านโซล่าร์เฮ้าส์ ทำไมต้องเป็นร้านนี้ก็จำไม่ได้ เพราะปกติก็ไม่ใช่ร้านประจำ ผมคงไม่มีจุดหมายหรอกว่าจะซื้อเทปอะไร แต่เมื่อเห็นปกเทปสีฟ้าๆอันโด่งดังของ Nevermind ก็คว้ามันไว้ในอ้อมกอดทันที ก่อนที่อาจจะหยิบเอาม้วนอื่นอีก ๒-๓ ม้วนติดมือมาด้วย (คงไม่มีความจำเป็นต้องเอ่ยถึงเทปผู้โชคร้ายนั้น) และเย็นนั้น,ตลอดคืนนั้น ผมก็ได้เป็นประจักษ์พยานของดนตรีร็อคที่เปลี่ยนโลก ต่อหน้าต่อตาต่อหู คงจะตอแหลไปหน่อย ถ้าจะบอกว่าความรู้สึกนั้นบอกได้เลยว่าโลกต้องเปลี่ยนไปแน่ๆจากฝีมือไอ้หนุ่มโทรมๆสามตัวนี้ แต่ความจริงก็คือนี่เป็นดนตรีที่ทรงพลังและไม่เหมือนอะไรที่เคยได้ยินมาก่อน มันดาร์ค มันเปี่ยมพลัง มันร้องตามได้ มันมีหนักมีเบา มันติดหู มันบ้าคลั่ง มันเซอร์ฯ
ผมจะไม่มีวันลืมครั้งแรกที่ผมได้ฟัง Nevermind.


No comments:

Post a Comment