#90 David Bowie :: Scary Monsters (And Super Creeps) (1980)

"จอมดัดจริต"

คุณวิฑูร วทัญญู ดีเจร็อคในตำนานเคยให้สมญานามนี้ไว้ให้กับ เดวิด โบวี่ มันอาจจะเป็นฉายาที่ฟังแล้วไม่ค่อยจะเข้าหูแฟนๆนัก แต่ลึกๆแล้วมันใช่เลย จะมีศิลปินร็อคคนไหนที่"ดัด" "จริต" ของตัวเองได้มากมายหลากหลายเท่าผู้ชายคนนี้อีกเล่า ไม่ว่าจะเป็นภาพลักษณ์หรือแนวดนตรี ตั้งแต่ ร็อคเกอร์ยากระบุเพศ, สิ่งมีชีวิตทรงอำนาจจากดาวอังคาร จนถึงท่านดุ๊คผอมซีด ตั้งแต่แกลมร็อค พลาสติกโซล จนกลายเป็นร็อคสุดอาร์ต ทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นในยุค 70's

แต่ Scary Monsters คือการเริ่มต้นใหม่ในทศวรรษใหม่ของโบวี่ หลังจากความสำเร็จด้านศิลปะในงานไตรภาคเบอร์ลิน (Heroes, Low และ Lodger) โบวี่กลับมาตั้งหลักในนิวยอร์ค ทำงานร่วมกับ Tony Visconti ในวิถีทางที่กลับไปสู่แบบดั้งเดิม แต่งเพลงให้เรียบร้อย แล้วค่อยเข้าห้องอัดบันทึกเสียง ตัวเพลงอาจจะไม่หวือหวาเท่าสามชุดนั้นจากเบอร์ลินที่ฟังตอนนี้ก็ยังฮิปนำยุคอยู่ แต่ด้วยเสียงกีต้าร์ของ Robert Fripp (King Crimson) ที่มาวาดลวดลายอยู่ค่อนอัลบั้ม ก็ทำให้ทุกอย่างใน Scary Monsters ดูเซอร์ฯและโปรเกรสซีพขึ้น โดยเฉพาะการโซโล่หลุดระบบสุริยะของเขาใน Scary Monsters และ Teenage Wildlife ส่วนใน It's No Game โบวี่บอกให้ฟริปป์ เล่นเหมือนกับกำลังโซโล่อยู่กับบี.บี. คิง แต่ต้องทำให้ได้ดีกว่าคิง.... ช่างเป็นคำแนะนำที่ดัดจริตดีจริงๆ

Ashes To Ashes คือเพลงที่สมบูรณ์แบบของโบวี่ และเป็นซิงเกิ้ลนำร่องจากอัลบั้มนี้ อีก 9 เพลงมีลีลาที่แตกต่างกันออกไปในแบบที่คาดเดาทางลำบาก แต่ก็ไปด้วยกันได้อย่างชื่นมื่น

สำหรับผม, นี่เป็นอีกหนึ่งในหลายๆชุดที่อยู่ใน 100 อันดับส่วนตัวอันมีคุณสมบัติพิเศษ, ฟังแต่ละครั้ง ได้สิ่งใหม่ๆมาประดับหูเสมอ บางทีราวกับมันไม่เคยอยู่ตรงนั้นมาก่อน

ออกอัลบั้มนี้มาได้ไม่นาน เพื่อนสนิทของเขา-จอห์น เลนนอน ถูกยิงตาย โบวี่พับแผนการทัวร์สนับสนุน Scary Monsters เขาเก็บตัวเงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะกลับมาในอีกรูปแบบหนึ่ง (ไม่ใช่เรื่องแปลกนักสำหรับเขา) ใน Serious Moonlight... "Let's Dance"

ผมจะได้พูดถึงเขาอีก ๒ ชุดในอันดับที่สูงกว่านี้ ซึ่งคุณคงเดาได้ว่ามันต้องเป็นอีก ๒ จริตที่ต่างออกไป

tidal.com/album/124973